blogvolgers,
het valt mij allemaal zeer zwaar van wege de uitzaaiingen
in mijn botten die agressief zijn waardoor de pijnen zeer hard zijn
ik eet bv al meer dan een maand rechtstaand want ik kan niet neerzitten
van de pijn
aan mijn staartbeen gewoon 5km met de auto rijden is een hel laat staan
naar gent of leuven gaan
ze kunnen mij pijnloos maken maar dan ben ik vanonder lam !!!
dus ik blijf thuis proberen met mijn magneter met mijn druppels voor mijn
imuniteit ...
en blijf hope op een kentering ,gebeurt dit niet dan heb ik alles in orde
gebracht voor
euthanasie maw mijn famillie is op de hoogte gebracht van mijn wensen die
ik allemaal genomen
heb om het voor mijn vrouwtje en zoon mijn mama zus en elle goede vrienden
zo draagelijk mogelijk te maken
uiteindelijk zal ik sterven aan de botmetastasen waar niks meer aan gedaan
kan worden
en die ervoor zullen zorgen dat de pijn mij lam zullen maken wat ik
niet wens
de laatste herinnering van mijn famillie zal zeker niet zijn van een
verlamde man , vader
zo ik ben nu op en moet wat rusten....
grt yves
Yves... verstandig dat je alles zo goed mogelijk regelt...... moedig dat je, zo goed als dat gaat doorvecht!
BeantwoordenVerwijderenIk blijf voor je duimen!!!! en wens jou en jouw naasten zoveel mogelijk kracht toe!
Mocht er iets zijn wat "buitenstaanders" kunnen doen... Please let me know!!!!!
Hans
Ik ben, achteraf, blij je te kennen of gekend te hebben, Yves. Je bent een kanjer en een verlies als je de strijd op moet geven. Ook vind ik het jammer je nooit in levende lijve ontmoet te hebben. Ik weet ook niet wanneer ik aan de beurt ben. Dinsdag weer in de scan, woensdag andere onderzoeken en de uitslag. Maar hoe het ook afloopt, ik denk aan jou en put daar moed en kracht uit. Ik hoop, maar alleen als jij dat aankunt, dat je nog even bij ons blijft, je hebt een onvergetelijke indruk gemaakt op iedereen die je blog gelezen heeft. Voor je naasten wens ik veel sterkte in deze zo zware tijd. Wat een moed moet je vrouw hebben om dit te verdragen. Respect, Yves en sterkte om dit lijden te dragen. Het gaat je goed als we elkaar niet meer kunnen schrijven.....
BeantwoordenVerwijderenHeeft iemand nog iets gehoord van Yves?
BeantwoordenVerwijderenJeroen
Yves houdt moedig vol. Zoals we hem kennen...
BeantwoordenVerwijderenHopelijk schrijft hij nog eens iets.
BeantwoordenVerwijderenHet is een persoonlijke vriend van mij. Hij probeerd moedig terug te vechten maar het is een ongelijke strijd met het kwaad... we kunnen enkel hopen dat hij geen pijn heeft en een beetje levenskwaliteit heeft de laatste dagen. Ik ben blij dat ik hem heb mogen ontmoeten in mijn leven en zal hem nooit vergeten.
BeantwoordenVerwijderen