beste vrienden blogvolgers , ondanks alle pijn die ik nog altijd voel
en dit nu met 2 pijnpompen wil ik de moeite doen nog iets op mijn blog te plaatsen
de laatste dagen zijn veel minder leuk omdat ik samen met mijn familie voel dat een afscheid er zit aan te komen , de tranen van ongeloof de machteloosheid van zowel mijn kant of mijn familie
de manier waarop de dokters je benaderen en ook je eigen gevoel hoe moet ik het verwoorden
het is zo oneerlijk allemaal dat ik mijn zoon mijn vrouwtje mn zus alle familie van aan mijn vrouw's
zijde het word mij terug even teveel, de weinige ECHTE vrienden waarvan ik weet dat ook hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn waarom moet ik jullie allemaal in verdriet achterlaten wanneer het moment gekomen is ...........................................................
Yves, ik heb je schrijven wel al 10 keer gelezen, kzit er nu gewoon op te staren en te denken aan de vele mooie momenten samen, de vele goede raad dat we van je kregen...ooo wat doet dat pijn! Ik vind er geen woorden voor dus zeg ik het met een gedicht...
BeantwoordenVerwijderenAfscheid nemen is iets om te haten
Afscheid nemen is iemand kostbaars achter laten
Afscheid nemen is iets wat je heel diep raakt
Mensen komen & gaan
vroeg of laat.
Mensen waar je nog langer mee wou leven
maar niet voor heel even.
Yves het is zo vroeg dat je ons verlaat
maar je blijft voor altijd in ons hart! xxx
hallo Yves,
BeantwoordenVerwijderenik heb vandaag toevallig jouw blog ontdekt. MAn wat een geschiedenis, wat heb jij allemaal te horen, te verduren gekregen. En toch altijd zo positief gebleven.
ik zelf heb ook diezelfde verdomde ziekte, geen mogelijkheid om te opereren, ik kreeg een chemotherapie, die zeer zwaar was maar wel effect had,de tumor is voorlopig verdwenen.
HOu vol Yves, geniet,geniet,geniet,...
YVes ik leef enorm met je mee, met je familie en je echte vrienden.
Chantal
hallo Yves,
BeantwoordenVerwijderenik volg je blog ook al van het begin. Mijn man heeft ook uitgezaaide slokdarmkanker, men spreekt ook maar van weken. Als partner van weet ik wat het is om geconfronteerd te worden met het naderend afscheid. Hopelijk mag je die laatste weken doorbrengen met de mensen die je het nauwst aan uw hart liggen. We kennen je niet persoonlijk maar we weten wat jullie doormaken. Sterkte !
Gr,
Manuela
Kom op, Belgische vriend, dat kun je ons niet aandoen...VECHTEN..vraag hulp aan Pater Pio waarvan ik ook hulp krijg. Hij helpt je, zeker weten!
BeantwoordenVerwijderenBESTE YVES EN NADINE,
BeantwoordenVerwijderenvOLG AL EEN HELE TIJD JE BLOG YVES, EN BEN OPRECHT EN ZEER AANGESLAGEN DOOR WAT JE NU ZO VRESELIJK OVERKOMT. ZEER GRAAG KOM IK JE BEZOEKEN; GEEF AUB EEN SEINTJE ALS DAT ZIET ZITTEN. UW SKIMAATJE VAN WELEER IN LES ARCS EN BIEBERWIER !